پرتال کلینیک تخصصی دیابت پارسیان
سبد خرید خالی است.

هایپرگلایسمی ( افزایش قندخون )

هایپرگلایسمی ( افزایش قندخون )

هایپرگلایسمی در نتیجه افزایش قندخون در افراد مبتلا به دیابت اتفاق می افتد که می تواند یک تهدید جدی برای این افراد محسوب شود. در افراد دیابتی، هایپرگلایسمی به دو صورت رخ می دهد:

۱- هایپرگلایسمی ناشتا :

که با قندخون بیشتر از ۱۳۰ میلی گرم بر دسی لیتر بعد از هشت ساعت ناشتا بودن اتفاق می افتد.

۲- هایپرگلایسمی بعد از وعده غذایی :

با قندخون بیشتر از ۱۸۰ میلی گرم بر دسی لیتر مشخص می گردد. در افراد غیر دیابتی قندخون بعد از وعده غذایی به ندرت بیشتر از ۱۴۰ میلی گرم بر دسی لیتر می شود. با این وجود، گاهی اوقات بعد از وعده غذایی سنگین، سطح قندخون یک تا دو ساعت بعد بیشتر از ۱۸۰ میلی گرم بر دسی لیتر می شود. بالا بودن مداوم قندخون میتواند پیشگویی کننده احتمال ابتلا به دیابت نوع دو باشد.

در افراد غیر دیابتی، قندخون دو ساعت بعد از وعده غذایی حداکثر به ۱۴۰ میلی گرم بر دسی لیتر می رسد. چنانچه فردی مکررا قندخون های بعد از غذای بیشتر از ۱۴۰ میلی گرم بر دسی لیتر داشته باشد مستعد ابتلا به دیابت نوع دو است. در فرد مبتلا به دیابت، هایپرگلایسمی علاوه بر اینکه می تواند باعث افزایش نتیجه تست A1C شود سبب تخریب اعصاب، عروق و سایر ارگانهای حیاتی بدن نیز می شود. همچنین عدم درمان به موقع هایپرگلایسمی می تواند منجر به کتواسیدوز ( در دیابت نوع یک ) و سندروم هایپراسمولار HHNS ( در دیابت نوع دو ) شود که خطری جدی برای فرد محسوب می شود و می تواند وی را در شرایط اورژانسی قرار دهد.
هایپوگلایسمی

علایم و نشانه های هایپرگلایسمی

علایم و نشانه های افت قندخون سرنخ اصلی جهت شناسایی این عارضه می باشد. باید بدانید که واکنش بدن هر فرد به افت قندخون متفاوت است، بنابراین این احتمال وجود دارد که علایم آن نیز در هر فرد با فرد دیگر متفاوت باشد. علایم و نشانه های افت قندخون عبارتند از :
لرزش ، عصبانیت و نا آرامی ، اضطراب، عرق سرد، سرگیجه و سردرد، افزایش ضربان قلب ، تاری دید، تهوع ، گرسنگی،خوابی آلودگی، ضعف یا خستگی، احساس سوزش و بی حسی در انگشتان پا، کابوس و فریاد شبانه، از دست رفتن هوشیاری ، تشنج، کوما
به این دلیل که بیشتر علایم افت قندخون شبیه افزایش قندخون می باشد تنها اقدامی که می توان جهت شناسایی افت قندخون انجام داد کنترل آن توسط دستگاه گلوکومتر می باشد.
*گاهی اوقات فرد علایم افت قندخون را دارد ولی دستگاه کنترل قندخون همراه خود ندارد در این زمان باید مبنا را بر افت قند خون گذاشته و اقدامات درمانی بعدی را انجام دهد. زیرا افت قند خون در کوتاه مدت خطرناک تر از افزایش آن می باشد.

علت هایپرگلایسمی

مهمترین علل افزایش قندخون عبارتند از:

۱- افزایش مصرف وعده ها یا میان وعده های غذایی

۲-کاهش فعالیت بدنی کاهش

۳-فراموشی مصرف داروهای خوراکی یا تزریق انسولین

۴-عفونت

۵-استرس

علایم و نشانه های هایپرگلایسمی

علایم افزایش قندخون عبارتند از :
. تشنگی زیاد. سردرد. عدم تمرکز. تاری دید. تکرر ادرار. خستگی زیاد. از دست رفتن وزن
افزایش طولانی مدت قندخون سبب بروز عفونت های پوستی و واژینال، بهبود دیرهنگام زخم ها و بریدگی ها، کاهش بینایی، تخریب اعصاب حسی در پاها و به دنبال آن کاهش حس و سردی پاها ،کاهش رشد مو در بخش های انتهایی، اختلالات جنسی، مشکلات گوارشی مثل یبوست مزمن یا اسهال، تخریب چشمها، رگ های خونی یا کلیه ها می شود.

پیشگیری از هایپرگلایسمی

جهت پیشگیری از افزایش قندخون پیروی از یک برنامه غذایی منظم، برنامه منظم فعالیت بدنی و مصرف منظم داروهای خوراکی دیابت و تزریق انسولین از اهمیت زیادی برخوردار می باشد.
* آگاهی درباره رژیم غذایی، شمارش مقدار کل کربوئیدرات های مصرفی

* کنترل منظم قندخون

* ویزیت های منظم با پزشک

* به همراه داشتن کارت و پلاک شناسایی دیابت

درمان هایپرگلایسمی

اگر هر کدام از علایم و نشانه های افزایش قندخون وجود دارد، بهترین اقدام کنترل قندخون و تماس با پزشک می باشد. پزشک با دانستن اعداد قندخون توصیه های زیر را به بیمار می نماید:

۱- نوشیدن آب فراوان: آب به خروج قند اضافی از طریق ادرار و جلوگیری از کم آبی کمک می نماید.
۲- افزایش فعالیت بدنی: فعالیت بدنی می تواند به کاهش قندخون کمک نماید، اما در برخی شرایط فعالیت ورزشی نه تنها سبب کاهش قندخون نمی شود بلکه قندخون را بیشتر بالا می برد.
احتیاط: اگر مبتلا به دیابت نوع یک هستید و قندخون شما بالا است باید ادرار را از نظر وجود کتون بررسی نمایید. اگر کتون در ادرار وجود دارد،نباید فعالیت ورزشی انجام شود. اگر مبتلا به دیابت نوع دو هستید و قندخون بالاست، باید اطمینان حاصل نمایید که کتون در ادرار وجود ندارد و بدن دچار کم آبی نیست.با وجود این شرایط پزشک اجازه انجام فعالیت به شما می دهد. در فرد مبتلا به دیابت نوع یک و قندخون بیشتر از ۲۵۰ میلی گرم بر دسی لیتر پزشک خون یا ادرار بیمار را از نظر وجود کتون بررسی می نماید.
۳- تغییر در عادات خوردن: ممکن است نیاز به متخصص تغذیه جهت تغییر در مقدار و نوع مواد غذایی مصرفی داشته باشید.
۴- تغییر در مقدار داروهای مصرفی: پزشک ممکن است مقدار، یا نوع داروهای مصرفی را تغییر دهد. بدون مشورت با پزشک تغییری در میزان و نوع داروی مصرفی خود ایجاد نکنید.
۵- کاهش استرس: گاهی اوقات فرد دیابتی جهت کاهش استرس نیاز به مشورت با روانشناس دارد.
دیدگاه‌های نوشته

*
*