علت دیابت نوع دو
علت دیابت نوع دو علل متفاوتی برای دیابت نوع دو مشخص شده است. دیابت نوع دو می تواند جنبه ارثی داشته باشد اما چگونگی به ارث رسیدن آن هنوز به طور کامل مشخص نشده است. در حقیقت، علت ابتلا به دیابت نوع دو آمیزه ای از سبک زندگی و عوامل ژنتیکی است. در حالی که فرد میتواند برخی از این امور مانند رژیم غذایی و چاقی را کنترل کند سایر مسایل مانند بالا رفتن سن، مونث بودن و عوامل ژنتیکی قابل کنترل نیستند.
در فرد سالم، لوزالمعده ( سمت چپ بدن و پشت معده ) هورمون انسولین را جهت کمک به بدن برای استفاده و ذخیره قند حاصل از مصرف مواد غذایی ترشح می کند. دیابت زمانی بروز می کند که یکی از موارد زیر اتفاق بیافتد:
۲- لوزالمعده هورمون انسولین بسیار کمی تولید نماید.
۳- زمانیکه بدن به درستی به هورمون انسولین تولید شده پاسخ نمیدهد که این شرایط تحت عنوان ” مقاومت به انسولین” شناخته می شود.
برخلاف دیابت نوع یک، لوزالمعده افراد دیابتی نوع دو قادر به تولید هورمون انسولین می باشد، ولی یا این انسولین به حد کافی نیست یا بدن قادر به شناسایی و استفاده صحیح از آن نمی باشد( مقاومت به انسولین ). زمانیکه هورمون انسولین به میزان کافی نباشد یا نتواند به درستی عمل کند، گلوکز( قند) نمی تواند وارد سلولهای بدن شود و میزان آن در خون افزایش می یابد. افزایش قند در خون دو پیامد مهم را به دنبال دارد:
۱- بالا رفتن قندخون و صدمه تدریجی به اعضای مختلف بدن
۲- عدم دسترسی سلولها به منبع آسان و ساده انرژی ( قندگلوکز)
نقش هورمون انسولین
برای درک اهمیت هورمون انسولین، بهتر است با چگونگی استفاده بدن از مواد غذایی جهت تامین انرژی آشنا شویم. بدن انسان از میلیارد ها سلول ساخته شده است. این سلولها جهت فراهم نمودن انرژی ، نیازمند مواد غذایی در شکل بسیار ساده آن هستند. زمانی که شما مواد غذایی را تناول می کنید یا می نوشید، بیشتر مواد غذایی در نهایت به قند ساده ای به نام ” گلوکز ” تبدیل می شوند. سپس، گلوکز وارد جریان خون و از آنجا وارد سلولها می شود تا بدن انرژی مورد نیاز خود جهت انجام فعالیت های روزانه را به دست آورد.
مقدار گلوکز در خون ارتباط نزدیکی با هورمون انسولین و سایر هورمونها دارد. به طور طبیعی، بدن همیشه مقداری انسولین به صورت پایه ای و مداوم ترشح می کند. همچنین زمانیکه مقدار گلوکز در خون از میزان معینی بالاتر می رود، لوزالمعده انسولین بیشتری برای ورود گلوکز به داخل سلولها ترشح می کند. این روند از بالا رفتن قندخون جلوگیری می کند.
همچنین، بدن جهت پیشگیری از افت قندخون ( هایپوگلایسمی )، سیگنالهایی مربوط به خوردن را ترشح می نماید. در این زمان، مقداری گلوکز از ذخایر موجود در کبد نیز ترشح می شود. همچنین سیگنالهای جهت کاهش ترشح هورمون انسولین صادر میشود. بنابراین از افت قندخون جلوگیری می شود. هرگونه نقصان در عملکرد هر کدام از بخشهای بالا افزایش قندخون و به دنبال آن دیابت را به همراه دارد.