پرتال کلینیک تخصصی دیابت پارسیان
سبد خرید خالی است.

علائم دیابت نوع یک

علایم دیابت نوع یک

علایم دیابت نوع یک، معمولا به طور ناگهانی در طی چند روز تا چند هفته بروز می کند و علت آن افزایش قندخون در این بیماران می باشد. در ابتدا، علایم ممکن است با بیماری دیگری مثلا آنفلوانزا اشتباه گرفته شود.

علایم قندخون بالا شامل:

۱- تکرر ادرار: که به طور قابل توجه در شب اتفاق می افتد. علت آن قندخون بالا در این بیماران است. در این حالت کلیه ها سعی در دفع قند اضافی در خون از طریق ادرار را دارند. به همین دلیل فرد مبتلا آب زیادی را از دست می دهد. دفع آب بیشتر به معنای رفتن بیشتر به دستشویی می باشد.
۲- تشنگی زیاد: این حالت زمانی اتفاق می افتد که بدن آب زیادی را از دست داده و اصطلاحا دهیدراته ( کم آب ) شده است. به دنبال این حالت بیمار احساس تشنگی زیاد می کند.
۳- کاهش وزن بدون علت مشخص، یکی از علل این کاهش وزن، کم آبی بدن می باشد. دلیل دیگر، دفع قند از طریق ادرار به جای جذب آن توسط بدن می باشد.
۴- گرسنگی زیاد، به دلیل دفع کالری از طریق ادرار و عدم جذب آن توسط بدن فرد احساس گرسنگی می کند.
۵- تاری دید، به دنبال بالا رفتن قندخون , تجمع قند در عدسی ( لنز ) چشم اتفاق می افتد. تجمع قند سبب جذب آب زیاد به داخل چشم می شود. در نتیجه تغییر در حالت عدسی چشم ایجاد می شود و به دنبال آن تاری دید اتفاق می افتد.
۶- احساس خستگی، در این حالت بدن قادر به استفاده از کالری های دریافتی نمی باشد و در نتیجه قادر به تامین انرژی مورد نیاز خود نخواهد بود.

علایم کتواسیدوز دیابتی

برافروختگی، داغی و خشکی پوست. از دست رفتن اشتها، درد شکم و استفراغ. تنفس سریع و عمیق. استشمام بوی میوه از دهان. بی قراری، خواب آلودگی ، اشکال در بیدار شدن از خواب یا کوما
علامت کتواسیدوز در کودکان به شکل عدم علاقه به انجام فعالیت های روزمره می باشد..

هایپوگلایسمی ( افت قندخون )

افت قندخون شدید در بیماران دیابتی کوما و از دست رفتن هوشیاری را به دنبال دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر تعریف هایپوگلایسمی را مطالعه کنید.
اگر قادر به تشخیص علایم افت قندخون نیستید ( افت قندخون ناآگاهانه )، بهتر است تعداد دفعات کنترل قندخون را افزایش دهید..

چه عواملی در بروز نواسانات قندخون ( افزایش یا کاهش قندخون) نقش دارند؟

۱- کنترل سختگیرانه قندخون:
کنترل سختگیرانه قندخون در پیشگیری از عوارض چشمی، کلیوی ، قلبی ، عوارض عروقی و عصبی موثر است. اما از معایب این نوع کنترل افزایش تعداد افت قندخون های مکرر برای بیمار می باشد.

۲- مرحله نوجوانی:
رشد سریع و تغییر در میزان هورمونها در دوره نوجوانی حفظ قندخون در محدوده نرمال را دچار مشکل می سازد.

۳- شرایط روحی و روانی:
افسردگی، اختلال اضطراب ، اختلال وحشتزدگی و اعتیاد خطر بالا و پایین رفتن قندخون را افزایش می دهد.

۴- اختلالات خوردن:
اغلب نوجوانان نگران وزن و تصویر بدنی خود می باشند و بنابراین ممکن است تغییراتی را در میزان انسولین مصرفی خود ایجاد کنند. اختلالات خوردن بیشتر در میان دختران و خانم های دیابتی نوع یک و در تمامی سنین شایع است.

۵- لیپوهایپرتروفی:
به معنای تجمع چربی در بدن می باشد و در بیماران دیابتی به دلیل تزریق مکرر انسولین در یک ناحیه از بدن ایجاد می شود. به دلیل تزریقات مکرر، این نواحی ممکن است سفت تر از سایر نواحی بدن شوند. تزریق مکرر انسولین در یک ناحیه از بدن سبب می شود که انسولین از آن ناحیه به خوبی جذب نشود و پیامد آن برای بیمار نوسانات قندخون می باشد.

۶- گاستروپارازیس:
در نتیجه قندخون بالا و صدمه به اعصاب معده ایجاد می شود. در این حالت به دلیل تخریب اعصاب معده ، مواد غذایی آهسته تر هضم میشوند و پی بردن به این نکته که انسولین چه وقت بعد از غذا کار خود را انجام می دهد، دچار مشکل می گردد. این روند می تواند نوسانات قندخون را به دنبال داشته باشد. * مشکلات کلیوی و تیروئید. میزان خیلی کم هورمون تیروئید می تواند سوخت و ساز بدن را آهسته نماید و این سبب می شود برخی داروها ( مثلا انسولین ) مدت زمان زیادی در بدن باقی بمانند و سبب افت قندخون شوند. مشکلات کلیوی نیز سبب میشوند روند دفع انسولین آهسته شود و انسولین مدت زمان بیشتری را در خون باقی بماند. پیامد این اتفاق، افت قندخون بیمار می باشد.

منبع: www.webmd.com
دیدگاه‌های نوشته

*
*